Klatki na sekundę

Olla

Ouran koukou host club / Ouran High School Host Club
2006
reżyseria: Takuya Igarashi
scenariusz: Youji Enokido
muzyka: Yoshihisa Hirano
studio: Bones

Serial powstał na podstawie mangi autorstwa Bisco Hatori o tym samym tytule, z których kilka tomów już przeczytałam. To parodia shoujo, tzn., skorzystam z określenia koleżanki, "historii głównie dla dziewcząt, gdzie przez 90 odcinków główni bohaterowie zwlekaja, by wyznać sobie miłośc, a potem przez tyle samo, żeby się pocałować". Jest tu więc bardzo elitarna szkoła, z elitarym klubem składającym się z kilku przystojniaków. Działalność klubu opiera się na tym, że każdy z uczestników używa swojej charakterystycznej (prawdopodobnie wystudiowanej) osobowości, do "zauraczania" kolezanek-uczennic. Tzn. pije z nimi - pakietami dziewcząt - herbatę, emanując wdziękiem, wzbudzając ich zachwycone okrzyki (kawaiiiiiiii!). I doprawdy, co jeden, to słodszy. Akcja zaczyna się, gdy do szkoły trafia osoba, jakby to ujać... z plebsu, dla kontrastu mająca na celu wyłacznie naukę (dostaje się tu za osiagnięcia naukowe, a nie dzięki statusowi społecznemu). Ponadto, nie z własnej woli staje się członkiem wspomnianego elitarnego klubu, ponieważ musi odpracować dług za rozbitą przez siebie zaraz na początku bardzo drogą wazę. Z czego wynikaja rzecz jasna różne tzw. perypetie i na tym polega serial.

Ogólnie sama słodycz, miejscami słodycz pikantna (ale rzadko). Co chwilę myślałam: ale to durne, a w chwilę potem wybuchałam śmiechem szalonego naukowca - najczęściej w miejscach, gdzie dochodziło do romantycznych scen, specjalnie podkreślonych np. wybuchami płatków róży i piskami rozrzewnionych uczennic. Warto wspomnieć, że relacje pomiędzy niektórymi bohaterami są conajmniej zastanawiąjące, żeby nie powiedzieć dziwne - cóż, czego się nie robi, by ujrzec zachwyt w oczach kobiety. Zapamietałam też rosnące zainteresowanie członków klubu "życiem zwyklych ludzi", którego świeży plebejski powiew wniósł do klubu i szkoły nowy uczeń ("plebejska kawa rozpuszczalna" na stałe weszło do mojego słownika;) ). Przy oglądaniu anime jestem w ciągłym szoku; tym razem okazało się, ze trudno nie zauwazyć żartu sytuacyjnego, ponieważ każdy kluczowy dla niego element jest pokazany strzałką.

Grafika nie jest jakaś najgorsza, kolory nie gryzą w oczy odblaskowymi, hmm, odcieniami, ale i tak to nic wyszukanego. Ogólnie mówiąc, nawet da się przezyć. Właściwie nie wiem czy polecać, a na pewno nie kazdemu, serial wymaga specyficznego poczucia humoru i... może odpowiedniego stanu. Poza tym to chyba raczej dla kobiet jest. Niby parodia shoujo, ale nadal troche shoujo.

Dodam tylko, że manga jest raczej zabawniejsza, ale serial też wystarcza, by mnie trochę rozweselić.

polnik

Jedyne anime shoujo które mogę męczyć w nieskończoność( bo ogółem shoujo nie trawię) i za każdym razem moja gęba przypomina banana .
Mangi nie cierpię...może i zabawniejsza ale kreska jest paskudna.

Olla

Faktycznie manga nie jest formalnym mistrzostwem świata, do tego nawpychano pełno napisów gdzie tylko można (i nie można) i robi się śmietnik kompozycyjny. Ogólnie też trochę czasem widać, że przy komiksie pomaga Bisco Hatori parę osób. Ale widziałam gorsze mangi:)